هفتم آبان ماه به صورت غیر رسمی به عنوان «روز کوروش » نام گرفته و هر سال به این مناسبت و در این روز شمار زیادی از هم میهنان از شیراز و دیگر شهرهای کشور به محل پاسارگاد آرامگاه کوروش هخامنشی می آیند تا این روز را گرامی بدارند.
در هیچکدام از تقویم هایی که به صورت رسمی در کشور چاپ می شود روزی بنام کوروش در هفت آبان یا روزهای دیگر درج نشده و به رغم آنکه در بودن یا نبودن روزی رسمی بنام کوروش هنوز ابهاماتی وجود دارد اما به صورت خودجوش و غیر رسمی ما شاهد حضور هر ساله صدها نفر در روز هفتم آبان ماه به آرامگاه کوروش و تکریم شاه هخامنشی در این روز هستیم .
همچنین بازتاب وقایعی که در این روز اتفاق می افتد به دستاویزی برای رسانه های خارجی تبدیل شده و معمولا در شبکه های خارجی و اجتماعی پرداختن به موضوعاتی که در جوار آرامگاه کوروش رخ می دهد
به یک سوژه داغ تبدیل می شود. موضوعی که به آن می پردازیم در باره چیستی و ماهیت روز کوروش به عنوان یک تهدید یا فرصت در جامعه ایرانی است و اینکه اصولا ثبت رسمی چنین روزی چه ضرورتی دارد و بودن یا نبودن آن آیا می تواند برای جامعه ایرانی به عنوان یک فرصت یا تهدید قلمداد شود .
همه کسانیکه به هفتم آبان به عنوان یک تهدید نگاه و آن را انکار می کنند شاید از این زوایه به موضوع می نگرند که زنده کردن مفاهیم و ارزشهایی که به اسطوره سازی می پردازد و اسطوره های ایرانی را برجسته می سازد چندان زیبنده و شایسته نمی دانند .
پاسخ این نوع نگاه سنت گرایانه در سفر رهبر معظم انقلاب به استان فارس در سال۱۳۸۷ داده شد ، رهبر معظم انقلاب به استان فارس اشاره می کنند و در بخشی از این بیانات به آثار باستانی بیشاپور ،به ویژه نقش برجسته شکست والرین از شاپور ساسانی اشاره می می کنند که اصل سخنان رهبر فرزانه انقلاب را در اینجا بازگو می کنیم .
« در دنیا از چیزهائی که جنبه افتخارآمیز هم خیلی ندارد، گاهی اوقات به عنوان مفاخر تاریخی استفاده می کنند. آن کسانی که مفاخر تاریخی را ندارند، برای خودشان خلق می کنند! ما این همه مفاخر تاریخی داریم، این همه چیزهائی که مایه تفاخر تاریخی ملت ایران است، اعتماد به نفس ملت ایران است؛ چرا اینها را نشان ندهیم؟»
« یک نفری برای من نقل می کرد، می گفت رفته بودیم یونان؛ ما را به مراکز گردشگری گوناگون می بردند و آنها را به ما نشان می دادند؛ از جمله به نقطه ای بردند،
گفتند اینجا همان جایی است که سپاهیان ایرانی آمدند اینجا، از ما شکست خوردند. مردم را به یک بیابان خالی می برند و نشان می دهند که اینجا آنجائی است که ایرانی ها در آن دوره لشکرکشی کردند و در اینجا شکست خوردند.
یک فضای خالی را نشان می دهند، یک ماده های تاریخی را با یک فضای خالی اثبات می کنند. خوب، اینجا نزدیکی کازرون – آنطوری که شنیدم – مجسمه والرین است،
امپراتور روم، که زانو زده در مقابل پادشاه ایران. خیلی خوب، اینجا را بروید نشان بدهید؛ این به آن در! این همه نقاط مثبتی که می تواند گذشته ما را نشان بدهد.»
باید به این موضوع توجه داشت که کوروش به عنوان یک اسطوره ایرانی جایگاهی بزرگ در اندیشه بسیاری از اندیشمندان اسلامی دارد و در آثار بسیاری از بزرگان و مفاخر اسلامی از جمله علامه طباطبایی از کوروش به عنوان ذوالقرنین یاد شده و روح متعالی و عدالت خواه این شاه ایرانی ستایش شده است .
نگاهی به شکل گیری اندیشه پاسداشت روز کوروش و اجتماع جمعیت پیرامون آرامگاه پادشاه هخامنشی در سالهای گذشته نشانگر آن است که هر سال تعداد جمعیت مشتاق بیشتر می شود و هر سال به افرادی که در این مکان گرد هم می آیند افزوده می شود ، آیا زمان آن فرا نرسیده است که به ایده و افکار و اندیشه های این طیف جمعیتی که نیتی جز وطن دوستی و مهر به میهن ندارند توجه شود؟
همچنین بخوانید: انشا درباره کوروش بزرگ
آیا بی توجهی به این موضوع و کم توجهی به یک فرصت فرهنگی این زمینه را برای بیگانگان به وجود نمی آورد که همانطور که کشورهای دیگر به دنبال مصادره ابوعلی سینا و رودکی و حتی حافظ برآمدند روزی به دنبال مصادره کوروش نیز برآیند؟
گنجاندن روز کوروش در تقویم ملی این مزیت را برای استان فارس به همراه دارد که برداشته های فرهنگی این استان می افزاید و این اقلیم را که اکنون به عنوان پایتخت فرهنگ و ادب می شناسیم با شناسه ای غنی تر به جهانیان معرفی می کند .
همچنین ثبت روز ملی کوروش در تقویم و به رسمیت شناختن آن می تواند راه را بر هر نوع تخریب و کژاندیشی در باره این شخصیت ممتاز تاریخ ببندد و انس و الفت مردم با اسطوره های ملی و میهنی را مستحکم کند .
از دیگر مزایای ثبت روز کوروش و به رسمیت شناختن آن در تقویم ملی آن است که زمینه برای حفاظت و نگهداری بیشتر از یادمان و آرامگاه کوروش فراهم می آید ، این اثر باستانی و تاریخی که در فهرست آثار جهانی یونسکو به ثبت رسیده اکنون در معرض انواع آسیب ها و تخریب ها قرار دارد.
به رسمیت شناختن روز کوروش و ثبت هفتم آبان ماه یا هر روز مستند در تقویم ملی کشور مطالبه ای است که از سوی بسیاری از افرادی که دغدغه ملی و میهنی دارند مطرح می شود.
در این زمینه گفت و گویی با مهندس هادی پژوهش معاون سیاسی امنیتی استانداری فارس انجام داده ایم و موضوع بودن یا نبودن روزی بنام کوروش را از یک مقام سیاسی، امنیتی در استانداری فارس جویا شدیم.
هفتم آبان ماه به عنوان روز کوروش اصالتی در تقویم ملی ما ندارد و عنوانی است که به صورت جعلی و بدون اصالت و ماهیت به عنوان روز کوروش قلمداد شده است ، هر چند ما به وجود کوروش ، داریوش و سایر مفاخر ملی و ایرانی به عنوان اسطوره های ملی این سرزمین ارج می نهیم و سابقه تمدنی کهن که برگرفته از وجود یادمان های کهن در این سرزمین است را گرامی می داریم اما روزی بنام روز کوروش در تقویم ملی ما نیست و هفتم آبان در مجموع اصالتی ندارد .
پژوهش با بیان اینکه روز کوروش و هفتم آبان بر سر زبان ها افتاده است گفت : کوروش در این سرزمین سابقه ای دو هزار و ۵۰۰ ساله دارد اما هیچ مستنداتی مبنی بر اینکه هفتم آبان ماه روز کوروش باشد نه در تاریخ ثبت و ضبط است و نه پیرامون آن استنادات علمی قابل اعتنایی ارائه شده و در سنگ نوشته های تاریخی تخت جمشید و سایر اماکن تاریخی هم در این زمینه مستنداتی ارائه نشده است .
کوروش دوم که به کوروش بزرگ و کوروش کبیر مشهور است، بنیانگذار و نخستین شاه هخامنشی بود که در بین سال های ۵۵۹ تا ۵۲۹ پیش از میلاد، بر نواحی گسترده ای از آسیا حکومت می کرد. آرامگاه کوروش بزرگ بنایی بی پیرایه و با معماری منحصر به فرد، در فاصله حدود یک کیلومتری جنوب غربی کاخ های پاسارگاد در شهرستان پاسارگاد است.
این اثر که در فاصله ۱۳۰ کیلومتری شمال شیراز قرار دارد در سال ۲۰۰۴ میلادی به عنوان زیر مجموعه پاسارگاد در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.