درطلایی ترین نقطه شهر، گنبدی به ارتفاع هفده متر به یاد هفده روز میهمانی قم از بانوی کرامت سر به ملکوت کشیده شده است، حضرت فاطمه معصومه (س) اقیانوسی بی کران از معارف الهی که همچنان نور وجود آن حضرت این شهر مقدس را حیات بخشیده است.
اول ذی القعده سالروز میلاد حضرت فاطمه معصومه (س) مظهر عصمت و نجابت است؛ بانویی که مدینه به یمن حضورش نورانی شد و کوچه پس کوچه های مدینه، به عطر دل انگیزش معطّر شدند و سروهای آزاد به احترامش قیام کردند.
امروز سخن از ولادت بانویی است که با قدمهای پرحیاتش، به سرزمین کویری قم زندگی وهدایت بخشید و در رگ ایرانیان، خون حمایت از ولایت را جاری ساخت. بانویی که تمام ایرانیان سرسفره باکرامتش نشسته و وجود خود را از یمن وجود او می‌دانند.
اگر در این شهر مقدس رونق و آبادانی وجود دارد و حوزه‌های علمیه به بزرگترین مرکز نشر معارف اسلامی تبدیل شده‌اند همه آن به خاطر وجود کریمه اهل بیت شکل گرفته است، حضرت فاطمه معصومه (س) یاس خوشبوی طهارت است، آن حضرت وجود بابرکتی است که دل‌های بی قرار و شیفته مومنان در برهوت هستی در جوارش در پی آب هستی می‌گردند.
آن حضرت قیانوس بی کران معارف و علومی است که در ساحل بی کران کرامات او تشنگان در طلب رفع عطش خود می‌کوشند، هرچند که دست کوتاه ما جز جرعه‌ای از معارف او را نمی‌تواند بچشد، اما چه می‌توان کرد، آب دریا را گر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید.
وقتی وارد حرمش می‌شوی احساس می‌کنی در بهشت نفس می‌کشی، بی دلیل نبود که امام جعفر صادق (ع) در فضلیت و جایگاه رفیع کریمه اهل بیت (س) فرمودند: بهشت هشت در دارد که سه در آن به‌طرف قم باز می‌شود.
حضرت فاطمه معصومه (س)، بانوی عصمت و کرامت که کریمه اهل بیت (ع) زیبنده آن حضرت است در سال ۱۷۳ هجری قمری در خانه هفتمین اختر تابناک امامت و ولایت حضرت امام موسی کاظم (ع) چشم به جهان گشود، فرشتگان هلهله کنان میلاد نور را در آسمان و زمین ندا دادند و مدینه النبی از شمیم فاطمه معصومه عطرآگین شد.
گلِ زیبای مهر محمدی، زینت شاخسار ولایت، نجمه آسمان امامت، کریمه اهل بیت، آسیهِ صداقت‌ها، مریم پاکی‌ها، خدیجه مهربانی‌ها و فاطمه خوبی‌ها، بانوی آب و آیینه و آفتاب پاک به دنیای خاکی پا گذاشت،
گوهری گرانبها که نور اسلام ناب با وجود آن حضرت در جهان تشیع طنین انداز و آموزگار تقوا، عصمت و کرامت در تمامی اعصار شد.
معصومه، طاهره، حمیده، رشیده، تقیه، رضیه، مرضیه، سیده صدیقه و سیده رضیه مرضیه از القاب آن حضرت می‌باشد.
حضرت فاطمه معصومه (س) را شفیعه روز جزا لقب داده‌اند، چون آن حضرت مانند حضرت فاطمه زهرا (س) دارای مقام شفاعت است و به واسطه کریمه اهل بیت (ع) بسیاری از شیعیان به بهشت وارد می‌شوند.
امام صادق (ع) دراین باره می‌فرمایند: آگاه باشید بهشت هشت در دارد که سه تا از آنها به سوی قم باز می‌شود.
در آنجا بانویی دفن خواهد شد که از فرزندان من و نامش فاطمه دختر موسی علیه السلام است. به شفاعت او همه شیعیان داخل بهشت می‌شوند.
بزرگان دین برای آن بانوی گرانقدر احترام و جایگاه خاصی قائل بوده و همگی برابر آستان با عظمت ایشان سر تعظیم فرود آورده و زیارت وی را مایه سعادت و خوشبختی دنیا و آخرت دانسته‌اند.
دوران کوتاه زندگانی حضرت معصومه (س) همواره در اندوهِ ستم عباسیان گذشت، هنوز بیش از ده بهار از زندگانی را پشت سر ننهاده بود که دست بیداد هارون الرشید دستان نوازش گر پدر را از سر او کوتاه کرد و دریایی از اندوه را بر قلب شریفش جاری ساخت، اگر چه قبل از آن نیز زندان‌های جور هارون، کم‌تر، مجالی برای دیدار پدر فراهم ساخته بود.
بعد از پدر، حجت خدا و دادرس مردمان، برادر بزرگوارش حضرت علی بن موسی الرضا (ع) تنها مایه آرامش او بود.
پس آغاز امامت هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت هنگامی که مامون خلافت را به دست گرفت، برای استحکام پایه‌های خلافت خود با تدارک تبعیدی اجباری، آن امام بزرگوار را به خراسان فراخواند.
در این میان حضرت معصومه (س) با گذشت یک سال از هجرت امام (ع) به منظور دیدار ایشان به همراه گروهی از یاران و نزدیکان خویش به ایران سفر کرد.
آن حضرت در میان راه همگان را نسبت به مظلومیت و غربت امام رضا (ع) آگاه می‌ساخت که این موضوع تاب تحمل حکومت وقت را ربود و هنگامی که کاروان حضرت معصومه (س) به شهر ساوه رسید، عده‌ای از مخالفان آن بزرگوار با پشتیبانی نیروهای حکومت با کاروانیان به جنگ پرداختند و افراد زیادی را به شهادت رساندند.
این بانوی والامقام نیز پس از آن رویداد تلخ بیمار شدند و به همین علت در شهر قم اقامت کردند.
یکی از عالی‌ترین نمونه‌های عبادت و بندگی خدا از خاندان ولایت و امامت، کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه (س) است؛
او که عبادت و شب زنده داری هفده روزه‌اش در واپسین روزهای زندگی درقم، گوشه‌ای از عمری بندگی و فروتنی برابر ذات پاک الهی بود.
سرانجام حضرت معصومه (س) در ۱۰ ربیع الثانی ۲۰۱ هجری قمری پس از تحمل درد و رنج حاصل از بیماری، در شهر قم دیده از جهان فروبست.
همچنین بخوانید: انشا درمورد حضرت فاطمه