مقدمه
همیشه اسم شهدا با احترام خاصی همراه است و همیشه از خودم پرسیده‌ام که شهدا چه تفاوتی با سایر انسان‌ها دارند؟ شهدا، انسان‌هایی آزاده و وارسته هستند که برای اعتقادات، ایمان و خاک کشور خویش، از هیچ تلاشی فروگذار نکرده و در نهایت جان خود را در این راه از دست می‌دهند. درست به همین دلیل است که خون شهید همیشه زنده مانده و هرگز خشک نخواهد شد.
بدنه
شهید و شهادت چیزی است که همیشه تک تک اعضای یک ملت را در یک بدنه نگاه داشته و از تفرقه میان آن‌ها جلوگیری می‌کند. زمانی که یک ملت شهدایی را به خاک می‌سپارد، آرمان‌های خود را هرگز از دست نخواهد داد. تا هنگامی که از میان مردم؛ جوانان، برادران، پدران، همسران و پسرانی در راه وطن جان می‌سپارند، این ملت هرگز نمی‌میرد.
شهید، جان خود را در راه وطن و آرمان‌های آن، از دست داده و به علو درجات در میان بهشتیان دست می‌یابد. این وعده خداوند است که شهدا هرگز نمی‌میرند و همیشه زنده هستند. شاید به همین دلیل است که هنگام روبرویی با پدیده شهادت، درمی‌مانیم که باید آن را تسلیت یا تبریک بگوییم. در حقیقت این ما هستیم که در غم فراغ شهیدان کشور خود، سوگوار می‌شویم؛ اما خود شهید در درجات عالی قرار می‌گیرد و شادمان به دیدار پروردگار می‌رود.
زمانی که پیکر پاک شهدا در کشور تشییع می‌شود، ملائکه از آسمان به زمین فرود آمده و همراه با مردم، شهیدان را تا آرامگاه خود همراهی می‌کنند. این است سزاوار کسانی که جان بر کف، از هیچ چیز هراسی به دل راه نداده و برای حراست از جان و مال و ناموس هموطنان خود، به قلب دشمن تاخته‌اند.
همچنین بخوانید: موضوع انشا انس با قرآن یعنی چه؟
جمع‌بندی
شهیدان، ریشه در قلب و یاد مردم یک سرزمین داشته و هرگز از خاطرات وطن دور نمی‌شوند. فرهنگ شهادت، همیشه در ایران زمین نیز جای داشته و همین باعث می‌شود که پرچم ایران اسلامی در سراسر جهان، برافراشته باشد.