در این مطلب از وب سایت انشاسرا، یک انشای زیبا با موضوع روزی که مریض شدم! آماده کرده ایم که امیدواریم مورد پسند شما عزیزان قرار گیرد.
سردرد شدیدی داشتم، لحظه ای بدنم پر از آتش می شد و در گرما می سوختم و لحظه ای دیگر انگار در میان هزاران کوه یخ قرار داشتم و از سرما تمام استخوان هایم می لرزید و درد را با تمام وجودم احساس می کردم.
مادر با دیدن حال و روزم پتویی دورم پیچید و مرا سوار ماشین کرد و بعد به طرف درمانگاه راه افتادیم، آن قدر حالم بد بود که طول مسیر را متوجه نشدم و زمانی که مادر تلاش می کرد از ماشین پیاده ام کند به خودم آمدم و با کمک او از پله های درمانگاه بالا رفتیم.
زمانی که وارد درمانگاه شدیم من گوشه ای روی صندلی نشستم و مادر پس از نوبت گرفتن روی صندلی کنار من نشست.
چند دقیقه ای منتظر شدیم و خوشبختانه چون درمانگاه خلوت بود زود وارد اتاق دکتر شدیم.
همچنین بخوانید: انشا با موضوع یک روز عادی من چگونه می گذرد؟
دکتر با دیدن من فشارم را گرفت و معاینه ام کرد و چند سوال راجع به بیماری ام پرسید و سپس داروهایی را دورن دفترچه ام نوشت.
بعد از اتاق خارج شدیم و من دوباره روی صندلی منتظر شدم تا مادر داروهایم را از داروخانه بخرد.
۲۰ دقیقه بعد که برای من هر لحظه اش با دردی که داشتم تقریبا یک سال گذشت، مادر با چند آمپول، یک سرم و تعدادی قرص برگشت و این بار با هم راهی اتاق تزریقات شدیم.
خانم پرستار مهربان سرمم را وصل کرد و دو تا آمپول هم داخل سرم تزریق کرد، مادر هم پتویی که از خانه آورده بودیم را دورم پیچید.
با هر قطره از سرم که وارد رگ هایم می شد حالم کمی تغییر می کرد و بهتر می شدم.
در آن لحظه ها آن پزشک و پرستار فرشته های نجات من بودند و من فکر می کردم چه می شد اگر آن ها نبودند و به دادم نمی رسیدند، در آن لحظه ها قدر سلامتی و قدر بودن و داشتن پزشکان و پرستاران را فهمیدم.
پس از اتمام سرم و زمانی که حالم بهتر شد با مادر به خانه برگشتیم و پس از چند روز استراحت کاملا خوب شدم اما آن لحظه ها را از یاد نبردم و متوجه شدم که گاهی نسخه ی چند خطی یک پزشک و یا کار یک پرستار مانند معجزه ای در زندگی ما بیماران است.