اولین مفهومی که از آزادی برای اشخاص بر می آید مجاز بودن برای انجام هر کاری است بخواهیم و اینکه اصلاً خود را محدود به رعایت قانون نکنیم؛
ولی در اصطلاح فلسفی، کلمه ی آزادی در واقع فقط به مفهوم اراده ی آزاد است.
منظور از اراده ی آزاد این نیست که ما هر چه بخواهیم می توانیم انجام دهیم یا داشته باشیم؛
بلکه به این معنا است که آزاد هستیم بکوشیم تا کاری را انجام دهیم یا چیزی را داشته باشیم یا به گونه ای رفتار کنیم یا بیندیشیم؛
بنابراین، مهم است که تفاوت میان آزادگی و آزادی را تشخیص دهیم.
همچنین بخوانید: انشا درباره تفاوت انسان راستگو با انسان دروغگو را بنویسید
آزادگی، در درون به زندگی اخلاقی ما و در بیرون به گزینش از میان چند گزینه که معرف حیات ما است بر می گردد.
آزادی، برعکس، به جنبه های فیزیکی مربوط می شود؛
مانند این که درون زندان باشیم یا بیرون آن.
به عبارت صریح تر، با این تعریف اخلاقی، معنوی و فلسفی، انسان حتی در زندان نیز «آزاد» است؛
زیرا اگرچه آزادی فیزیکی خود را از دست داده، هنوز آزاد است بخوابد، بخورد، بخواند و…
مجاز بودن فرد به انجام هر آنچه بدان مایل است، بدون ترس از هرگونه محدودیتی، دورترین فاصله را با آزادی دارد؛
زیرا بدین معنا است که شما هیچ مسئولیت و تکلیف مستقیمی ندارید (گرچه تمام اعمال ما در نهایت دارای پیامدهایی است که بسیاری از آن ها قابل پیش بینی نیست).
متأسفانه «تصور نادرست از آزادی» سبب جایگزینی نفس با معنای حقیقی آزادی اخلاقی که می باید به کار آزادی ما برای تعهدات همبستگی آور بیاید، شده و بزرگترین زیان را از طریق از هم پاشیدگی فرد، خانواده و جامعه به همراه دارد.