تئاتر شاخه‌ای از هنرهای نمایشی است که به بازنمودن داستان‌ها برابر تماشاگران می‌پردازد. به جز سبک معیار گفتار دراماتیک، تئاتر گونه‌های دیگری نیز دارد مانند اپرا، باله، کابوکی، تعزیه، خیمه شب بازی و پانتومیم.
«تئاتر» واژه‌ای است یونانی در لغت به معنای چیزی که به آن نگاه می‌کنند. در فارسی به تئاتر «نمایش» یا «تماشا» می‌گویند. تاریخچه تئاتر مربوط به یونان باستان و رم درقبل از میلاد مسیح می‌باشد.
نمایش :این کار توسط یک یا چند بازیگر در یک محیط باز به نام «سن» انجام می‌گیرد و توسط کارگردان هدایت می‌شود.
پانتومیم (بی کلام): نمایشی است که معمولاً توسط یک بازیگر انجام می‌گیرد و در آن از هیچ کلامی استفاده نمی‌شود.
نمایش روحوضی: به نمایشی گفته می‌شود که بازیگران روی یک حوض که با الوار پوشانده شده و رویش را فرش کرده‌اند داستان نمایش را اجرامی‌کنند. این نوع نمایش درزمان‌های قدیم انجام می‌شد.
پرده خوانی:به نمایشی گفته می‌شود که در آن تصاویری بر روی پرده نقاشی شده‌است و یک راوی طبق این پرده به نقل کردن نمایش می‌پردازد. این نوع نمایش بیشتر در زمان‌های قدیم استفاده می‌شد و به نمایش قهوه‌خانه‌ای معروف است.
نمایش عروسکی: نمایش عروسکی به نمایشی گفته می‌شود که در آن از عروسک استفاده می‌شود و بازیگران صحنه، عروسک‌ها می‌باشند و به افرادی که این عروسک‌ها را به حرکت درمی‌آورند، «عروسک گردان» گفته می‌شود، این نمایش هم دارای کارگردان است.
تئاتر یکی از هنرهای هفتگانه است. کسانی که دربارهٔ به وجود آمدن تئاتر جستجو کرده‌اند می‌گویند سر چشمه آن از آیین هاست. آیین به مراسم مذهبی و اجتماعی می‌گویند. مثل مراسم عروسی در ایران و مراسم رقص‌های مخصوص در کشورهای دیگر انسان همیشه دوست داشته‌است به اتفاقاتی که خارج از اراده و میل اوست تسلط داشته باشد و این ویژگی اصلی تئاتر است.
تئاتر در مقایسه با هنرهای دیگر امکانات زیادی دارد برای اینکه از هنرهای دیگر مثل نقاشی، ادبیات، معماری، موسیقی و … در آن استفاده می‌شود کلمه تئاتر (theater) در اصل از کلمه تآترون (theater on) است که قسمت اول آن تیه (thea) تماشاگران یا محله تماشا است.
همچنین بخوانید: انشا درمورد شطرنج
انشا درمورد تئاتر خیابانی
تئاتر خیابانی قدیمی ترین شكل تئاتر مردمی و قابل دریافت و درك برای همگان است، نمایشی كه با كمترین امكانات و بدون بلیت برای مردم اجرا می شود.
اگر قرار باشد وسایل و ابزاری برای اجرای تئاتر خیابانی تهیه شود باید سریعاً در مدت زمان كوتاهی آماده شود. در این شكل تئاتر ارتباط آفرینندگان اثر با مخاطب چهره به چهره و در موثرترین شكل خود است. به عبارت دیگر تئاتر خیابانی هنر برقراری بیشترین ارتباط و جلب مشاركت تماشاگر با حداقل وسایل است.
از آن جا كه تماشاگران این نوع تئاتر سازمان نیافته و گذرا هستند بنابر این ارتباط سازی با او باید در سریع ترین زمان ممكن صورت پذیرد و این نیازمند آفرینندگانی با قدرت تخیل بالا و بداهه پردازی خوب است تا با واكنش مخاطب كار خود را تصحیح كند.
تئاتر خیابانی بیشتر در معرض شرایط غیر پیش بینی قرار می گیرد و با قضاوت تماشاگری رو برو می شود كه ممكن است هر لحظه از نمایش خوشش نیاید و محل نمایش را ترك كند . اما به هر حال در تئاتر خیابانی نوعی صمیمیت وجود دارد.
بچه های تئاترخیابانی، با توقع كمی فعالیت می كنند و در سینما و تلویزیون نیز درخشیده اند. ضمن اینكه نباید در طول سال تئاتر خیابانی فراموش شود، آرام آرام به علم روز نزدیك شویم و خودمان را به معیارهای جهانی نزدیك كنیم. در اروپا نمایشنامه های مطرح از نویسندگان بزرگ به شكل خیابانی اجرا می شود كه ما نیز نویسندگان بسیار خوبی داریم كه نمایشنامه هایشان قابلیت اجرای خیابانی دارد.
**تئاتر خیابانی چیست؟
تئاتر خیابانی با عنوان رسمی street theater از اجرای نمایش هایی در دهه های دوم و سوم قرن بیستم در مكان های عمومی كشورهای اروپایی از جمله روسیه، فرانسه، آلمان و هلند ـ كه پس از آنها به سراسر جهان غرب كشیده شد شكل گرفت.
در ایران از قبل از انقلاب اسلامی هم اجراهایی به شكل خیابانی در چند جشنواره انجام گرفت، ولی این اجرا‌ها به حركتی فراگیر تبدیل نشد.
پس از پایان جنگ تحمیلی نیز اجراهایی پراكنده از تئاتر خیابانی در ایران داشتیم تا این كه در سال ۱۳۷۳ این‌گونه از تئاتر به جشنواره تئاتر فجر پیوست تا نگاه جدی‌تری را به سوی خودش جلب كند.
**تئاتر سنتی خیابانی ایران
اگرچه رساندن تئاتر خیابانی ایران به سطح استانداردهای جهانی در حال حاضر امكان پذیر نیست، اما همین فرصت های محدود نمایش های سیار، تعزیه های خیابانی و برگزاری نمایش های مناسبتی در فضای باز، دریچه خوبی برای اعتلای این گونه مهم تئاتری است و نوید روزهای بهتری را برای دست اندركاران و دوستداران این هنر می دهد.