تظاهر به روزه خوارییک کج رفتاری اجتماعی محسوب می شود که خلاف شرع و دین اسلام است.
در بین یک عمل حرام و تظاهر به عمل حرام تفاوت وجود دارد. تظاهر به عمل حرام یعنی اینکه عملی با قصد آشکار کردن صورت بگیرد.
اگر کسی بر اثر بیماری توان گرفتن روزه را نداشته باشد عمل حرامی انجام نداده است اما اگر همین فرد در معبر و در انظار عمومی اقدام به خوردن و آشامیدن کند، عمل او تظاهر به روزه خواریاست.
طبق ماده ۸۳۶قانون مجازات اسلامی تظاهر به هر عمل حرامی در انظار عمومی،جرم است.
ماده ۸۳۶تعزیرات(۶۸۸ )قانون مجازات اسلامی چنین میگوید :”هرکس علنادر انظار و اماکن عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید علاوه بر کیفرعمل به حبس از ده روز تا دو ماه یاتا ( ۴۸ )ضربه شلاق محکوم میگردد”.
روزه خواری در معابر و اماکن عمومی از نظر شرعی حرام و از نظر قانونی از مصادیق جرایم مشهود و قابل تعقیباست.
بنابراین حداکثر مجازات روزه خواری در ملاعام، ۴۸ضربه شلاق است و دیگرمجازات روزهخواری،۱۰ روز تا ۲ماه زندان میباشد.
یکی از حکمتهای برخورد با فردیکه آشکارا معصیتی مرتکب میشود ایناست که از نظر اسلام، انسان موجودی مقدس است که بایدبه کمال نهایی مطلوب خود برسد و در این مسیرغرایزمختلف، ممکن است مسیرزندگی او را تغییردهند و به همین دلیل حد و تعزیرنسبت به برخی گناهان آشکار،نوعی اقدام پیشگیرانه برای ممانعت از افتادن فرد در مسیر انحطاط است.
چیزیکه در قانون به آن تاکیدشده است تظاهر به هر عمل حرامی در انظار عمومی است پس روزه خواری در ملاء عام و تظاهر به آن است که از نظر قانون مجازات اسلامی،جرم است.
یکی از انواع نظریه ها برای تبیین کج رفتاری،نظریه ی پیوند افتراقی سادرلند است. سادرلند معتقد است فرد بر حسب زمینه های تربیتی و ارتباطی در گروه های مختلف رفتارهای درست و نادرست را یاد می گیرد.
برای مثال: فردی که در خانواده ای به دنیا آمدهکه پایبند به احکام دینی نیستند و کودک بدون هیچ آموزشی در زمینه ی احکام دینی،ازجمله روزه،بزرگ شده است.
در طی زندگی متوجه می شود برخی هنجار شکنی ها با وجود ممنوع بودن انجام آن، اگر انجام دهد مساله ی مهمی نیست.
نبی اکرم صلّى اللَّّه علیه و آله و سلم فرمودند: مؤمنى نیست که ماه رمضان را به امید اجر و پاداش روزه بگیرد مگر آنکه خداوند هفت خصلت برایش مقرّر مىفرماید:
اوّل: حرام را از بدنش ذوب مىکند.
دوّم: به رحمت بارى تعالى نزدیک مىگردد.
سوّم: روزهاش کفّاره لغزش پدرش حضرت آدم علیه السّلام مىباشد.
چهارم: حق تعالى سختىهاى مرگ را بر او آسان مىفرماید.
پنجم: از گرسنگى و تشنگى روز قیامت در امانش قرار مىدهد.
ششم: برات آزادى از جهنّم را نصیبش مىگرداند.هفتم: از طیّبات بهشتى بهره مندش میکند.