انشا درمورد حضرت عیسی (ع)

میلاد حضرت عیسی(ع) یك معجزه الهی بود چرا كه ایشان به فرمان خداوند و از مادری به نام حضرت مریم(س) متولد شد. تقوا و پاكدامنی این بانوی بزرگوار، این فضیلت را به همراه داشت تا در دامان پاك خود پسری چون حضرت عیسی(ع) را پرورش دهد.

بسیاری از آموزه های اخلاقی در میان ادیان مختلف، مشترك هستند. در دوران ظهور حضرت عیسی (ع)، یهودیت شریعتی فراگیر محسوب می شد اما با وجود دستورهای عملی، اخلاق در آن زمان به سمت كمرنگ شدن پیش می رفت.

حضرت عیسی(ع) با اشراف به كتاب مقدس یهودیان، برای دین آنها احترام ویژه ای قایل بود. مسیحیان معتقدند كه ایشان رسالت داشت تا وجوه اخلاقی را در راستای برطرف كردن خشونت حاكم بر آن دوران احیا كند. وی همچنین تمام تلاش خویش را برای یاری رساندن به انسان های نیازمند به كار می بست.

او بر خلاف نظر عده ای از مردم آن روزگار هرگز سودای از میان بردن احكام حضرت موسی (ع) را در سر نمی پروراند و در پاسخ به مخالفان می گفت: «من نیامدم تا حتی یك نقطه و همزه ای از احكام شریعت موسی (ع) را زایل كنم، هر فرد كوچك ترین این احكام را انجام ندهد و یك نقطه از اینها را زایل كند به ملكوت خدا نخواهد رسید. اما تاكید روی این است كه افرادی كه خود گناه كرده و می كنند و قلبشان پر از گناه است، این مساله اصلا برایشان مهم نیست و در پی این هستند كه افراد دیگر را به شدت تنبیه و مجازات كنند.»

حضرت عیسی (ع) اصل را بر این می دانست كه اخلاق در رویارویی با شریعت قرار نگیرد و مسایل اخلاقی به حاشیه نرود؛ هرچند مسایل اخلاقی مورد نظر و مهم برای وی همان چیزهایی محسوب می شد كه در شریعت یهودی هم بر آن تاكید شده بود.

«به همسایه خود محبت نما» از مهم ترین آموزه های اخلاقی این پیامبر الهی است. منظور از عبارت و كلمه همسایه، همان دیگران هستند و مصداق بارز آن، جمله معروف امام حسن مجتبی(ع) به شمار می رود كه فرمود: «آنچه را كه برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند و آنچه را كه برای خود نمی پسندی برای دیگران هم نپسند» كه به Golden Rule یا قانون طلایی شهرت یافت، یكی از متعالی ترین درس های اخلاقی این برگزیده الهی محسوب می شود. در تكمیل این مهم باید گفت كه حضرت عیسی(ع) در بحث های اخلاقی به تعامل، دوستی، محبت و مقدم دانستن دیگران بر خویشتن همواره تاكید می كرد.

**اشاره های قرآن به حضرت مسیح (ع)