انشا درمورد عفاف و حجاب
حیا و حجاب قصه مبهمی نیست، پوششی است که به زنان و دختران وقار می‌بخشد و پادزهری در مقابل تهاجم فرهنگی و کاهش آسیب‌های اجتماعی است.
عفاف و حجاب را اگرچه زینت بخش انسانیت (زن و مرد) می‌دانند اما حجاب زیبا و مناسب زنان و دختران علاوه براینکه حریم پاکی‌هاست و به آن‌ها وقار می‌بخشد، صفای ظاهر و باطنش دوچندان می‌شود.
حجب و حیا قصه مبهمی نیست، زیرا سالیان درازی است که اثر این گوهرزیبا، نه تنها در کلمات قصار ائمه اطهار (ع) که در صدر واژگان عارفانه شعرا، شهدا و علما بوده و هست.
حجاب کامل و پوشش مناسب داشتن در کلام اهل معرفت و تدین پناهگاه و محافظ زن است که او را از لذت‌های حرام دور نگه می‌دارد و هر چه این پوشش کامل‌تر باشد، به خصوص در قالب ‘چادر’ درصد امنیت و حفاظت زنان بالاتر می‌رود.
آنجا که امام علی علیه السلام فرموده است: «مجاهدی که در راه خدا به شهادت رسیده باشد، پاداشش بیشتر از کسی نیست که بتواند گناه کند و پاکدامنی ورزد، نوعی به حجاب و پاکدامنی زنان و مردان دارد.
اما این گوهر گرانبها در کلام شاعران و اهل ذوق، به زیبایی درون زن عزت می‌دهد و ارزش‌های انسانی‌اش در امان می‌ماند همچون مروارید سپید درون یک صدف.
اما این مروارید درون صدف در پس هجمه‌های برخی شاعران دیروز و خودفروختگان امروز، در زبان پاک شاعران خوش‌قریحه و متعهد از شعر به عنوان ابزاری برای تحسین یا ترویج عفاف و حجاب بهره و از وصف بانوان محجبه بیت شعرهایی ناب می‌سرآیند که زبانشان امر به فضیلت و پاکی‌ها است.
آنجا که حمیدرضا شیرعلی مهرآیین با این بیت‌ها که؛ از عفاف و حجاب سروده و در آن ‘اجر زنان باتقوا و باحجاب را کمتر از اجر شهیدان نمی‌داند’.
خواهرم! حال که زیبایی و قدرت داری / راهِ حق رو! نه در آن دَم که دَمِ مرگ رسید
مطمئن باش که او، حقِّ تو ناحق نکند / اجرِ تقوای زنان نیست کم از اجرِ شهید
یا شاعره شیرازی برای دخترش این چنین سروده است:
این روسری یعنی که تو نجیبی / شکوفه معطّر یه سیبی
این روسری پرچم اعتقاده / نباشه گُلبرگا اسیر باده…
برخی نیز از حجاب به عنوان خیمه عفاف بانوان و زحمت آن به حق بیمه‌ای تعبیر می‌کنند که زن برای تامین سلامت خود می‌پردازد؛ زیرا معتقدند حجاب، مانع جریان یافتن هوای نفس و نگاه‌های آلوده و فساد آمیز به حریم پاک زنان می‌شود.
و اما حجاب به عنوان نصّ قرآن در پسوره های مختلف از حجاب و پوشش به عنوان عامل نزدیک به تقوا و پاکی یاد کرده، یک نوع حِصن (خاکریز) اَمن هم برای زنان و دختران و هم پسران و مردان است.
از این رو «حجاب» و «عفت» مکمل هم‌دیگر و در اصل منع و امتناع مشترکاند یعنی بین حجاب و پوشش ظاهری و عفت و بازداری باطنی انسان، تاثیر متقابل است و هرچه حجاب و پوشش ظاهری بیشتر و بهتر باشد، این نوع حجاب در تقویت و پرورش روحیه باطنی و درونی عفت، تاثیر بیش‌تری دارد و هرچه عفت درونی و باطنی بیشتر باشد باعث پوشش ظاهری بهتر در مواجهه با نامحرمان می‌شود، در غیر این صورت اثر چندانی نخواهد داشت و ضمانتی نیز برایش نخواهد بود.
شرافت زنان و دختران ما اقتضا می‌کند که در جامعه و در مکان‌های عمومی متین و سنگین و باوقار باشند چه در طرز رفتار و لباس پوشیدن و چه در اخلاق و رفتار.
از سویی دیگر پدران و مادران نباید فقط به فکر خوراک و پوشاک و جای خواب فرزندان باشند بلکه آن‌ها باید به فکر ضرورت‌های دینی و اعتقادی و اجتماعی و فرهنگی فرزندانشان باشند، دختر و پسر ایرانی وقتی به سن بلوغ می‌رسند باید از ابتدا از درون خانواده خود یاد بگیرد که حجاب و عفاف چیست و رعایت آن تا در اجتماع چه اثراتی دارد.
بنابراین خانه علاوه بر این‌که باید محل آرامش و استراحت است در وهله اول می‌بایست یک کلاس آموزشی و نمایشی برای فرزندانی باشد که قرار است در آینده معلمان و نخبگان این کشور باشند، درس‌هایی همچون احترام، ایمان، اخلاق و اعتقاد و عمل به آن‌ها سرچشمه آن باید از خانواده جاری شود تا به اجتماع برسد.
۱۵ تا ۲۱ تیرماه هفته عفاف و حجاب نامگذاری شده است.